گردشگری

  پیشینه روابط ایران و جمهوری چک به سال های ابتدایی قرن چهاردهم شمسی بر می­گردد. نقطه عطف روابط دو کشور امضای «پیمان مودت و دوستی» در سال 1309 شمسی (1929) و «توافق­نامه اقامت اتباع» در این سال بود. قبل از این، در سال 1308 شمسی (1928) دو کشور توافق‌نامه‌هایی در زمینه مسائل تجاری، گمرکی و تسویه حساب با بند دولت کامله‌الوداد امضا کرده بودند.

در طول دوره بین دو جنگ جهانی اول و دوم، ایران نمایندگی دیپلماتیک در چکسلواکی نداشت. این مأموریت توسط یک دیپلمات در نزدیکترین سفارت به پراگ، یعنی در رم، انجام می‌شد. لذا در تاریخ 1 تیر 1304، ( ۲۲ ژوئن ۱۹۲۵)، دولت وقت چکسلواکی، فرستاده ایران در ایتالیا را به عنوان اولین نماینده دیپلماتیک ایران برای چکسلواکی پذیرفت.

با این حال، بعد از دوره­ای از مبادلات سیاسی، اقتصادی و امضای چندین موافقت­نامه کلیدی، روابط دیپلماتیک ایران با چکسلواکی با شروع جنگ جهانی دوم قطع شد. سرانجام، در اردیبهشت ماه 1321 (ماه مه 1942)، روابط دو کشور دوباره از سر گرفته شد و یک سال بعد، رئیس جمهور چسکسلواکی ادوارد بنش وارد تهران شد و از دانشگاه تهران دکترای افتخاری دریافت کرد. سرانجام در سال 1341 شمسی (1962)، روابط سیاسی دو کشور ارتقاء یافت و تا قبل از پیروزی انقلاب اسلامی چندین بازدید متقابل سیاسی در سطح سران دولت انجام گرفت و ده­ها عهدنامه و موافقت­نامه بین دو کشور  به امضا رسید.

بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، دولت وقت چکسلواکی از همان ابتدا نظام جمهوری اسلامی ایران را به رسمیت شناخت، به طوری که گوستاو هوزاک رئیس جمهور وقت این کشور با ارسال پیامی نزد امام خمینی (ره)، اطمینان داد که انقلاب ایران از حمایت کل مردم چکسلواکی برخوردار است. 

 پس از جدایی جمهوری چک از اسلواکی در سال 1371 (1993) ، جمهوری اسلامی ایران طی یک بیانیه رسمی، جمهوری مستقل چک را به رسمیت شناخت. متعاقبا هیات وزیران در تاریخ 30 خرداد 1372 اجازه اقدام نسبت به برقراری روابط سیاسی با کشور جدید الاستقلال جمهوری چک و ایجاد سفارت جمهوری اسلامی ایران در آن کشور به وزارت امور خارجه را صادر نمود.

در این دوره، نخستین تحرک سیاسی در مناسبات دوجانبه جمهوری اسلامی ایران و جمهوری چک با سفر معاون اروپا و آمریکای وزارت خارجه ایران به پراگ در اردیبهشت 1372 صورت پذیرفت و بعد از آن، تبادلات سیاسی و اقتصادی متعددی بین دو کشور صورت گرفت. سرانجام در مردادماه 1396 دو کشور تصمیم به ارتقاء رسمی سطح روابط دیپلماتیک خود  از سطح کاردار به سفیر گرفتند.

در این دوره، دو کشور برای تعمیق روابط دوجانبه خود موافقت­نامه‌های کلیدی چون «توافق‌نامه اجتناب از مالیات مضاعف و جلوگیری از فرار مالیاتی»، «توافق‌نامه همکاری اقتصادی» و «توافق‌نامه تشویق و حمایت از سرمایه گذاری متقابل» را به امضا رساندند.

در همین دوره چندین بازدید متقابل سیاسی و اقتصادی برجسته شده است. در یکی از مهم­ترین بازدیدها، آقای طیب نیا وزیر وقت امور اقتصادی و دارایی ایران در اردیبهشت ماه 94 به همراه هیات اقتصادی از پراگ بازدید نمود. متعاقبا هیات­های متعدد اقتصادی بین دو کشور مبادله شد.یکی از مهمترین رویداد در روابط اقتصادی دوجانبه، برگزاری اولین اجلاس کمیسیون مشترک اقتصادی دو کشور (طی روزهای 18 و 19 آذرماه 95) در پراگ بود. در همین سال نیز محمد جواد ظریف، وزیر وقت  امور خارجه جمهوری اسلامی ایران، به همراه هیئت بزرگی از بازرگانان از پراگ بازدید کرد.

 

 

 

فهرست توافق نامه‌های منعقده بین ایران و جمهوری چک از آغاز روابط تاکنون

 

 

توافق نامه‌ها ی ایران و جمهوری چک

سال

پیمان دوستی و مودت

خرداد 1307

قرارداد اقامت اتباع

آبان 1309

قرارداد تسویه حساب

آبان 1309

موافقت­نامه فرهنگی ایران و چسلواکی

دی 1346 

تفاهم‌نامه همکاری بین کتابخانه ملی ایران و کتابخانه ملی جمهوری چک

خرداد 1387

موافقت­نامه بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری چک به منظور اجتناب از اخذ مالیات مضاعف و جلوگیری از فرار مالیاتی

بهمن 1394

موافقتنامه همکاری‌های اقتصادی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری چک

دی 1395

موافقتنامه تشویق و حمایت متقابل از سرمایه گذاری بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری چک

بهمن 1396

تفاهمنامه همکاری‌های صنعتی دو کشور بین سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران و وزارت صنعت و تجارت جمهوری چک

اردیبهشت 1398

 

فهرست سفرا و کارداران ایران نزد جمهوری چک

 

نام سفرا

تاریخ ماموریت

تقی خان نبوی معزالدوله، وزیرمختار

 

1325-1329

 

حسین زنجانی، وزیرمختار

 

1334-1330

محمود بهادری، وزیرمختار

 

1335-1334

جواد قدیمی، وزیرمختار

 

1337-1335

 

احمد اقبال، وزیرمختار

 

1339-1338

محمد گودرزی، وزیرمختار

 

1340-1339

جمشید قریب، وزیرمختار سفیر

 

1342-1340

مسعود فروغی، سفیر

 

1344-1342

 

عبد الاحد دارا، سفیر

 

1348-1345

هوشنگ صفی نیا، سفیر

 

1352-1348

امیرمحمد اسفندیاری، سفیر

 

1356-1352

ناصرالدین میرفخایی، سفیر

 

1358-1356

مجتبی معتمد وزیری، سفیر

1359-1358

محمد علی سرمدی، سفیر

 

1366-1362

حمیدرضا حسینی، سفیر

 

1370-1366

رسول موحدیان عطار، سفیر

 

1375-1370

سیدجعفر هاشمی، سفیر

1378-1375

محسن شریف خدایی، کاردار

1381-1378

سید حسین رضوانی، کاردار

1384-1381

مجید نیلی احمدآبادی، کاردار

 

1388-1385

رشید حسن پور بائی، کاردار

 

1389-1388

غلامرضا دریکوند، کاردار

1393-1390

علی اکبر جوکار، کاردار سفیر

 

1397-1393

اکبر امینیان، سفیر

1399-1398

سید مجید قافله باشی، سفیر

1401-